تنبلی چشم ( آمبلوپی ):

تنبلی چشم در حدود 3 درصد از افراد دیده می شود .

تنبلی چشم زمانی رخ می دهد که چشم در دوره کودکی دید طبیعی پیدا نکند .

این اختلال معمولا در یک چشم دیده می شود .

تنبلی چشم بر اثر عواملی مانند عیوب انکساری ، انحراف چشم و یا عدم شفافیت مسیر بینایی به وجود می آید .

عدم وضوح تصویر در چشم بیمار و بهتر بودن تصویر در چشم سالم باعث می شود تا مغز بین دو چشم ، چشم سالم را برای دیدن انتخاب کند و در واقع مسیر ارسال تصویر از چشم بیمار به مغز را مسدود و یا اصطلاحا دید چشم بیمار را خاموش کند .

علائم تنبلی چشم:

تنبلی چشم معمولا در سنین زیر 6 سال ایجاد می شود .

در سنینی که کودک قادر به بیان مشکلات خود می باشد ممکن است از ضعف بینایی ، خستگی چشم و یا سردرد شکایت داشته باشد اما در اغلب موارد کودک شکایتی ندارد .

زمانی که تنبلی چشم ناشی از عیوب انکساری باشد تشخیص آن مشکل است زیرا کودکان به راحتی توسط چشم دیگر می بینند و کمبود دید در چشم بیمار را جبران می کنند .

درمان تنبلی چشم:

تنبلی چشم در صورتی که در زمان مناسب تشخیص داده شود به راحتی قابل درمان است .

درمان تنبلی چشم به صورت بستن چشم سالم و وادار کردن مغز به دیدن با چشم تنبل است .

این درمان ممکن است هفته ها و یا حتی ماه ها طول بکشد که البته چشم سالم باید به تناوب باز شود .

در مواردی که تنبلی ناشی از عیوب انکساری است تجویز عینک و یا لنز سبب وضوح تصویر در چشم معیوب و درمان تنبلی خواهد شد .

در مواردی تنبلی ناشی از انحراف چشم است و با جراحی و اصلاح انحراف قابل درمان است .

نکته ی قابل توجه این است که تکامل سیستم بینایی تا سنین 8 تا 10 سالگی صورت می گیرد و درمان تنبلی چشم بعد از این سنین بسیار بعید است . بنابراین در صورتی که چشم تنبل در سنین پایین درمان نشود بعد از سن 10 سالگی در اکثر موارد هیچ درمانی نخواهد داشت و ممکن است منجر به از دست رفتن شدید دید در یک چشم شود .

برای جلوگیری از تنبلی چشم ، کودک باید بعد از تولد توسط متخصص کودکان و در سنین 3 تا 4 ماهگی و 2 تا 3 سالگی توسط چشم پزشک معاینه شود .